| ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم | غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم | |
| دلِ بیمارْ شد از دست؛ رفیقان مددی! | تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم | |
| آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت | بازش آرید؛ خدا را! که صفایی بکنیم | |
| خشک شد بیخ طرب، راه خرابات کجاست؟ | تا در آن آب و هوا نَشو و نمایی بکنیم | |
| مدد از خاطر رندان طلب ای دل! ور نه | کار صعب است، مبادا که خطایی بکنیم | |
| سایه طایر کم حوصله کاری نکند | طلب از سایهٔ میمون هُمایی بکنیم | |
| دلم از پرده بشد، حافظ خوشگوی کجاست؟ | تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم |
آن آفتاب خاور مهمان ماست امشب قرص سپهر گردون بر خوان ماست امشب
گر خوان ما ببيني برخوان ما نشيني مهمان خداي اين خوان مهمان ماست امشب
اي مطربان خوشگو، اسرار عشق گوييد تا در سماع آييم، دستان ماست امشب
دستي بزن که ما را، در سر فتاد شوري پايي بکوب و بر جه، جولان ماست امشب
آن ماهرو که عالم، خال یست بر رخ او کفر شکنج زلفش، ايمان ماست امشب
خورشيد و ماه تابان، مهر و سپهر گردان با صد هزار ديده، حيران ماست امشب
ترشي مکن چو سرکه، چون شهد باش شيرين قند و نبات و شکر، دکان ماست امشب
به نام خدا
ای لطیفی که گل سرخت چو دید*از لطافت جامه ها را بر درید
ای لطیفه روح اندر هر بدن *ای لطیفه عشق اندر مرد و زن
مرد و زن چون یک شوند آن یک تویی * چون که یک ها محو شد آنک تویی
این من و ما ها بهر آن بر ساختی* تا تو با خود نرد خدمت باختی
تا من و ماها همه یک جان شوند*عاقبت مستغرق جانان شوند
من چه گویم یک رگم هوشیار نیست* شرح آن یاری که او را یار نیست
گر تو می دادی من را پانصد زبان* کردمی شرح تو ای جان جهان
یک زبان من دارم آن هم منکسر *در خجالت از تو ای دانای سر
خطاب به خود می گویم:
بدان که اگر ایمان بیاوری ، عمل صالح انجام
دهی و باحق و حققیقت باشی و در این راه
ثابت قدم باشی حتماً رستگار می شوی،
و لازمه آن تقوای الهی و عمل به آن چیزهایی
است که از حق و حقیقت می دانیم.
واین بزرگترین هماهنگی تو با عالم است
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد
آن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
حافظ
بیاییم قدر گوهر وجود خودمان را بدانیم !
در وجود ما جلوه های الهی است که می تواند
به ما طعم عشق واقعی را بچشاند.
من عرف نفس فقد عرف رب !
پس بیایید خدایی شویم
از زرتـشت سئوال کردند: زندگی خود را بر چند اصل استوار کردی؟ فرمودند:
1. دانستم کار مرا ديگری انجام نمی دهد، پس تلاش کردم.
2. دانستم که خدا مرا می بيند، پس حيا کردم.
3. دانستم رزق مرا ديگری نمی خورد، پس آرام شدم.
4. دانستم پايان کارم مرگ است، پس مهيا شدم
هارمونی؟
تناسب؟
زیبایی؟
تناسب باچه ؟ چرا؟
هارمونی باچه؟ چه جهتی؟
دین از دیدگاه نویسنده: حرکت از کثرت به سوی وحدت است و ابزار این حرکت علم اخلاق و هنر است
دانستن زیبایی ها هارمونی ها و تناسب ها علم است
عمل به زیبایی ها هارمونی ها و تناسب ها اخلاق است
عرضه زیبایی ها هارمونی ها و تناسب ها هنر است
و من فکر می کنم باید حرکت کرد به سوی وحدت به سوی خدا
با کسب علم اخلاق هنر
بد و نیک هر دو ز یزدان بود
لب مرد باید که خندان بود
حکیم فردوسی
و این هم ب یک رداشت :
اگر همه چیز را از جانب خدا بدانیم همیشه شاد هستیم ، چون این شادی است که با وجود ما هارمونی و تناسب دارد.
